"Ale co to zmieni? Przeszłości i tak nie uda się już przywrócić i przeżyć po raz drugi.”
Do bohaterów pierwszego tomu książki o tym samym tytule wracamy po około jedenastu latach. Te same postacie, miejsca, ale inne zachowania, myślenie i postępowanie.
Przez lata Weronika – główna bohaterka bardzo wydoroślała, stała się
samodzielna i zaczęła żyć swoim życiem. Kobieta zrozumiała, że była zbyt
związana z rodzicami, poluźniła wzajemne stosunki i bliską relację z
ojcem. Weronika dostrzega już, że mężczyzna nie jest idealny, ma swoje
wady, a choć zawsze chciał dla niej jak najlepiej, ponieważ ją kochał to
również popełniał błędy.
Kobieta prowadzi aktywne życie, ma znajomych, często wychodzi ze swojego
mieszkania w Warszawie. Weronika dalej ma kontakt z byłym mężem –
Jarkiem ze względu na synów, którzy są już praktycznie dorośli. Kobieta
nie ma czasu na grzebanie w przeszłości i przez lata odpuściła trochę
dociekanie prawdy w sprawie ciotki Wandy – przyrodniej siostry ojca.
Weronika zaprzyjaźniła się z zapomnianą na jakiś czas krewną – ciotką
Rozalią i utrzymuje z nią przyjacielskie stosunki. Kobieta regularnie
odwiedza starszą panią, czasem z synami, a czasem z bratem i to właśnie
jedne z takich odwiedzin przypominają o zapomnianej przeszłości. Podczas
kolejnej wizyty synowie Weroniki odnajdują na strychu ciotki kuferek z
rodzinnymi pamiątkami. Odnaleziony w nim stary pamiętnik Wandy może
okazać się bardzo pomocny w rozwiązaniu tajemnic z przeszłości i
odkryciu co tak naprawdę przed laty poróżniło rodzeństwo.
Weronika tym razem nie chce odpuścić. Pragnie wyjaśnić wszystkie
rodzinne tajemnice, a szczególnie to dlaczego ciotka Wanda tak nagle
zniknęła z życia Reczyńskich i już nigdy nie pojawiła się w nim na nowo.
Kobieta powoli, lecz z determinacją odkrywa kolejne sekrety, dowiaduje
się o nowych, ważnych postaciach – Staszku Mikołajskim czy Jadwidze, a
ostatecznie poznaje szokującą prawdę.
Co wydarzy się, kiedy związane z rodziną osoby zaczną w końcu mówić o
przeszłości? Kto i jaką cenę będzie musiał zapłacić za odkrytą prawdę?
Czy warto wkładać tyle wysiłku w odkrycie niekiedy bolesnej prawdy i
poznanie historii swojej rodziny? Czy poznanie prawdy było potrzebne i
wpłynie pozytywnie na rodzinne stosunki?
Książka Agnieszki Janiszewskiej to kontynuacja opowieści zawartej w
pierwszym tomie. Bohaterowie za wszelką cenę chcą poznać prawdę, która
na zawsze zmieni ich życie. Autorka ukazała wiele historycznych
wydarzeń, które nierzadko miały wpływ na decyzje podejmowane przez ludzi
w czasie trwania akcji powieści. Od zawsze ludzie podejmowali decyzje, z
którymi musieli potem żyć, zatajali prawdę i musieli funkcjonować
okłamując swoich bliskich.
Ta powieść Agnieszki Janiszewskiej podobała mi się bardziej niż pierwszy
tom. Akcja płynęła szybciej, wyjaśniały się kolejne tajemnice, a główna
bohaterka wydoroślała i można było ją polubić. "Aż po horyzont" to saga
rodzinna, którą zdecydowanie warto przeczytać. Jest to opowieść o
odkrywaniu przeszłości, sekretach skrywanych w rodzinie i relacjach
łączących jej członków. Jest to również książka o tym, że nawet
najgorsza prawda, ale wyjawiona może pozytywnie wpłynąć na relacje
łączące bliskich sobie ludzi.
Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl. Bardzo
dziękuję serwisowi i wydawnictwu Novae Res za możliwość przeczytania i
zrecenzowania książki o tajemnicach z przeszłości, które mają wpływ na
codzienne funkcjonowanie w teraźniejszości.
7/10 ⭐
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Czytelniku!
Będzie mi bardzo miło jeśli podzielisz się swoim zdaniem o tekście, lub opinią o książce. Motywuje mnie to do dalszego pisania i tworzenia kolejnych recenzji. :)
Pamiętaj jednak, aby zrobić to w sposób kulturalny i z szacunkiem - do innych Odwiedzających, samego Autora jak i do mnie jako Twórcy.
Niech moc książkowych podróży - tych małych i tych dużych będzie z Tobą. :D